De Brusselse muzikante Bianca Steck vindt geluk in toevalligheden

De in Barcelona opgegroeide muzikante Bianca Steck belandde drie jaar geleden in Brussel en bleef hangen. Op haar debuutalbum The joy of coincidences viert ze de magie van toevallige ontmoetingen.

“Ik stuurde een bericht naar een vriend die ik al eeuwen niet meer had gezien, en net dan wandelde hij dit café binnen,” vertelt Bianca Steck enthousiast in Barbeton over een ontmoeting die ze er een tijdje geleden had. Iedereen kent dat soort onwaarschijnlijke toevalligheden, alsof je geest anticipeert op wat er gaat gebeuren.

De Barcelonese muzikante noemde er haar debuutalbum naar: The joy of coincidences. “Zulke dingen overkomen mij voortdurend. Vrienden van mij vragen me zelfs al grappend mee als ze die ene persoon die ze allang niet meer hebben gezien, willen ontmoeten. Ik ben een soort medium geworden.” (Lacht)

Toevalligheden gebeuren alleen als er ruimte is voor uitwisseling, zegt Steck. “Die is er niet als je geïsoleerd in een hutje in de bergen zit. Er moet interactie zijn met objecten, mensen en ruimtes. We worden allemaal gevormd door een context, we zijn wie we zijn door de stad waarin we wonen en de mensen die ons omringen. En zulke toevalligheden, hoe banaal ook, zijn gewoon leuk. Ze injecteren het leven met lichtheid.”

Steck belandde drie jaar geleden in Brussel, toen ze als architecte gedurende een maand meewerkte aan een ontwerp voor een architectuurwedstrijd. Ze werd samen met haar compagnon tweede, maar bleef plakken, verleid door de kleurrijke, diverse stad en haar dito muziekscene. “Mijn moeder is Britse. In Barcelona is ze na veertig jaar nog steeds 'die Engelse', maar toen ze hier op bezoek kwam, voelde ze zich meteen thuis.”

Ondertussen bouwt Steck als freelance-architecte opnamestudio's voor Northward Acoustics, een Brusselse onderneming geleid door Thomas Jouanjean, die wereldwijd hoogwaardige studio's neerpoot. “Een droomjob. Thomas ontwierp de plek in Barcelona waar ik mijn album gemasterd heb, maar dat wist ik toen nog niet. Zie je, alweer zo'n gekke toevalligheid.”

Op die debuutplaat schemert Stecks klassieke opleiding als pianiste en klarinettiste door, in haar kamerpop figureren gitaren, maar net zo goed omnichord, bugel en harp. Haar tedere indiepopsongs evoceren een delicaat universum dat gekleurd is door een tikkel weemoed. “All I do is wander in circles,” klinkt het in 'Going astray'. “Soms blijf ik mijn gedachten hangen,” vertelt Steck. “De ideale manier om uit zo'n impasse te raken, is ergens op een bankje gaan zitten, de wereld observeren en daar een song over schrijven.”

The joy of coincidences verschijnt op 14/3 bij Unday, Bianca Steck stelt dat album voor op 25/5 in de Ancienne Belgique, abconcerts.be